Shkruar nga Mr. Sci. Musa Musai
Jugosllavia ishte nën ndikimin e politikës Ruse. Në Rusi kishte ngadhnjyer Komunizmi, prej kohës së Revolucionit Socialist të kohës së Leninit, surrat majmunit. Fara e kuqe komuiste, ishte farë gjaku, të cilën e vazhdoi njeriu më i shëmtuar Stalini, nëse mundtë quhet njeri. Serbët bënin agjitacione të rrejshme te popujt tjerë sllave dhe josllav. Duke tanë se përmes Komunizmit do të sundohej paqa, do të ket vëllazërim bashkim midis popujve, do të ketë jetë më të mire të begatshme, por edhe jetë proletare, etj. Komunizmi në hapësirën e ish shtetit të SKS së, propagandonte se do të ketë Jugosllavi me embriogjenezën Komuniste, e cila do ti garantojë paqë dhe liri çdo populli. Ajo paqë, ajo liri do të quhet “Vëllazërim Bashkim”, ose harmonizim midis popujve. Prandaj u themeluan celulat e para Komuniste në gjithë hapësirën, ku mbretëronte SKS ja. Serbët popull kriminel, gënjeshtar, gjakpirës, gjithëkundi premtonin mjalt dhe qumësht. Ai qumësht i “ambël” komunist serb, iu afrua edhe popujve të tjerë, Sllovenëve, Kroatëve, Malazezëve, Boshnjakëve, sllavo-maqedonasve, popullit artificial të krijuar si popull maqedon. Kjo politikë serbe qëllimin kryesor e kishte që të formohen celulat e PK në Kosovë, Shqipërië dhe në Maqedoni, sidomos te popullata shqiptare.
Por Shqiptarët më parë kishin krijuar Partinë e “Ballit Kombëta”, e cila u krijua më 1939 në zyrat e BIBISISË në Londër, prej mendjendriturit të gjitha kohërave Mithat Frashërit. Balli Kombëtar si Parti politike filloi të veprojë më 1942, në gjithë hapësirëshqiptare. Shqipëria dhe shqiptarët ishin përcaktuar për demokraci perëndimore, kishin bindje se përmes aleatëve të fuqishëm SHBA dhe Anglisë do ti sigurojnë aspiratat për bashkim kombëtar Shqipëri tëBashkuar.
Kjo i ideoogji e ballit kombëtar u pengonte posaçërisht komunistëve serbo-malazez. Tito dhe kriminelët tjerë të tmerrit të kuq, vendosen lidhje me do njerëz, të shitur dhetë blerë që kishin disponim prosllav. Tito në Kosovë dhe Shqipëri dërgoi Dragan Mugoshën, Milladin Popoviqin, Cvjetin Mijatoviçin, Sfetozar Vukmiroviqin – Tempo, Josip Gjergjën dhe shumë bashkëpunëtorë tjerë. Gjithë ajo maqineri komuiste serbo-malazeze, duheshte të gjej tradhëtarët e popullit shqiptar si, në Kosovë Ali Shukriun, Sinan Hasanin, Fadil Hoxhën, dhe disa zagar tjerë që kishin dëshirë për Serbi. Por kjo hise ishte e vogël prandaj duheshte, që komunizmi të ngjallet në Shqipëri edhe në Maqedoni.
Në Shqipëri në vitin 1941 ishin krijuar tre celula komuniste: Korçës, Tiranës dhe ajo e Shkodrës. Në Korçë vepronte Enver Hoxha, në Tiranë Qemal Stafa dhe në Shkodër Vasil Shanto. Komunistët Jugosllav vedosën kontakte me të tre grupet komuniste. Pasi i studijuan mire, kuptuan se më i kapshëm për ti sunduar dhe përpunuar për qëllimet Jugosllave ishte grupi i Korçës. Lidhjet me ta imbante Milladin Popoviqi dhe Dragan Mugosha. Këta të dy pasi i kuptuan mire aftësitë e njerëzve të grupit të Korçës, u dhanë mbështetje edhe përkrahje të plotë për të funkciouar si kryesi qendrore e komunizmit shqiptar për Shqipërinë. Grupi komunist i Korçës, udhëhiqej prej Enver Hoxhës. Komunistat serbo-malazez posaçërisht Milladin Popoviqi, e kuptoi dhe e sundoi në ideologjinë komuniste Enver Hoxhën, duke I dhan përparësi që ai të bëhet Kryetari I pare I PKSH për shqiptarët në Shqipëri.
Madej Enver Hoxhës i janë dhënë detyra të pastajshme që ti shkatërron dy grupet tjera, të Tiranës dhe atë të Shkodrës. Kjo u krye me marifet, duke i likuiduar aktivistët komunist të atyre dy grupeve tjera, i vriste një nga një. I vriste natën dhe i qante ditën, ai ishte stili sllavë. Për një kohë shumë të shkurtër Enver Hoxha i likuidoi të gjithë ata që kishin mendim të ndryshëm prej bindjes sllave. Pra të gjithë ata që medoni për Shqipëri të Bashkuar për serbët ishin të papërshtatshëm, i shpallte armiq të komunizmit. Likuidimin ndaj tyre Serbia e kërkonte prej Enver Hoxhës, ai duheshte të gjejë forma dhe metoda që ti likuidojë ,të gjithë ata që pengojnë një nga një, pa zhurmë, qetë ashtu që të mos diktohej. Enver Hoxha mësues politik, kishte Milladin Popoviqin i cili ishte Malazezas ai e fliste gjuhën shqipe shumë bukur. Kuptohet serbët i dhanë përparësi dhe mbështetje Enver Hoxhës. Enver Hoxha e udhëhoqi PKSH. Enver Hoxha sipas shënimeve dhe kopilliqeve të tija, i zhduku një nga një të gjithë ata që mendonin ndryshe nga ai. Pra Enver Hoxha u bë kodoshi komunist, me orientim sllavo-komunist, gjithënjë duke krijuar strukturë të re komunistësh në Shqipëri. Ashtu lindi gjeneza e tradhëtisë, pra nuk kishte ideal për bashkim kombëtar.
Serbët gjetën mënyra dhe aprovuan shumë marifetllëqe, për bindje se vetëm përmes komunizmit do të krijohet Shqipëria natyrale e Bashkuar. Kjo ishte në damë të Ballit Kombëtar dhe vet popullit shqiptar. Qëllimi i PKJ ndaj PKSH ishte që të ketë ndikim në popullatën shqiptare, për ta shkatërruar Ballin Kombëtar. Ashtu përme politikës komuniste serbët, do të kishion më lehtë të ndikonin në Europë, përmes Rusisë që shqiptarët të mos kenë bashkim kombëtar. Por mbi të gjitha të sundojë politika pansllave, premto dhe mos u realizo asnjëherë. Kjo ndodhi në shqipëri dhe Kosovë, serbët premtonin dhe premtimet nuk i mbanin ngase për të gjitha ato i fajsonin përsëri shqiptarët. Jeni politikisht të pa pjekur, të padurueshëm, nuk janë pjekur kushtet, nuk ka mirëkuptim te popullata serbe, jeni popull analfabet, nuk keni zhvillim ekonomik dhe çka jo. Ky mashtim i Enver Hoxhës, Fadil Hoxhës prej serbëve, u pa më 10.07.1945, kur PKJ, Serbia doli haptas me dhunë dhe tanksa ku e aneksoi larine e Kosovën. Lindi rrobëri e re për gjithë shqiptarët. Atëherë shqiptarët e kuptuan vërtet “sinqeritetin” e serbisë, atë udri udri (bjeri bjeri). Kjo gjendje e rënduar politike në Shqipëri, Kososvë, Maqedoni, në të gjitha viset shqiptare u kuptua si tradhëti, por shqiptarët ishgin të pafuqishëm dhe nuk kishin mbështetje politike prej askuj. Kjo gjendje e rënduar politike për shqiptarët zanafillën e sajë e ka, prej kur u ndanë zonat e interest midis shteteve me ndikime të mëdhaja ushtarake midis Rusisë, Anglisë dhe SHBA në Jaltë dhe Malltë. Në të cilat takime u takuan Çurçilli, Ruzvellti dhe Stalini. 
SHBA për atë kohë nuk kishin aq potencial ekonomik dhe ushtarak që ti kundërviheshin politikës Rusise, prandaj lishuan pe që Çamëria ti jepet Greqisë dhe tokat tjera me shqiptar përveç Shqipërisë të cunguar ti jipen serbisë, për të krijuar shtetin Jugosllav. Gënjeshtrat me ndikime të thella sllave u pane qysh në mbledhjen e Mukjes. Shumë shqiptar e kuptuan tradhëtinë, kur përfaqësuesit e Jugosllavisë kërkonin luftë vëllavrasëse midis shqiptarëve në Kosovë, Shqipëri, Maqedoni. Lufta kërkohej të zhvillohej midis komunistëve dhe Ballit Kombëtar. Premtimi ishte se komunistët shqiptar janë vëllezër me komunistët Jugosllav dhe për këtë qëllim të shenjtë, duhej të zhduken dhe të luftohej Balli Kombëtar. Prej atij momenti fati ipopullit shqiptar ishte në duart e serbëve.
Krisi pushka, vriteshin vlla me vlla, gjaku shkonte rrëke, serbi fërkonte duart dhekrijonte nxitje të thela meprimitivizmin komunist.. Komunistët sllav kënaqeshin me budallëkun e komunistave shqiptar. Nuk mjaftonte edhe kjo gjendje e rënduar, por u zhduken të gjithë ata komunista shqiptar, të cilët u këndellën më voë se janë duke bërë luftë të gabuar. Për shqiptarët, kudo kishte, kurthe, vrasje, mosbesime. Shqiptarët kudo çoheshin në kasaphane. Ashtu ndodhi me varrin masiv të të gjitha kohërave në Tivar. Legjenda e dhimbjes, trishtimit, vrasjeve të mijëra shqiptarëve të pafajshëm ndodhi në Tivar. Ajo vrasje massive arsyetohej se të gjithë ata që u dërguan drejtë vdekjes janë Kosovar, janë Ballista,mendojnë ndryshe dhe ja prishin planet komunizmit sllav.O mjerimi shqiptar me vra djemt e vet, për budallakin e çmendur. gjoja ata mendojkan ndryshe dhe i shpallën armiq të popullit dhe shtetit. Enver Hoxha, kjo masakër kurrë nuk të falet prejpopullit që ja vrave djemt pa luftë pa ideologji. Pa pikën e dhimbjes marshi ishte gjatë me mijëra shqiptar, ata hecnin në kambë drejtë vdekjes, mes përmes tokës shqiptare. U nisën prek Kosove drejt i Tivarit. Ai marsh përbëhej prej djemve tëri, të pa armatosur, pa ideologji, të pafajshëm, shkoin drejtë vdekjes vetëm pse ishin shqiptar për ti ngopurapetitet slave. Atë e dinte vetëm Enver Hoxha dhe pazdaranët e tijë komunist, ngase aid ha urdhër, të kryehet maskra. Të gjithë ata djem i kishin shpallur ballista, tradhëtar, kurse Enver Hoxha jep komandën të gjithë të pushkatohen, të vriten dhe të hudhen në det. Që për ata të mos ket varr, të mos ket dhimbje të mos ket dituri se ku përfunduan. Gjenerali llajtnant i shpifur Enver Hoxha, shkallmoi mbi 5000 vetë djem të ri ë Tivar. Për arsyetim të gjithë i shpalli armiq të popullit dhe shtetit, të gjithë pa pikën e mëshirës u grinë para mitralozëve çetnik në Tivar,për qefet sllavo-serbe. Përjetësishtë kjo vepër është masakër daj djemveKosovar dhe mallkim.
Politika e ndyrë e PKSH bashkëpunimin e vazhdoi me atë të PKJ edhe për disa vite, deri më 1948, kur u mbyllën kufijtë midis Shqipërisë dhe Jugosllavisë.
Përsëri edhe pas atyre viteve, lindi politika edhe më e zezë, e cila vinte me direktiva prej Moskve, prej Rusise prej Josif Viserijeviç Stalinit. Kepecit të Rusisë, i cili ishte kanibal Gruzie, kriminel i pashpirtë, vetëm fabrikonte modele dhe gënjeshtra se si duhej të silleshin komunistët në Shqipëri. Ndodhen shumë komplote në Shqipëri, shumë vrasje pa gjyq, burgosje, aq sa populli nuk dinte çka të mendonte, njerëzit e meçur filluan të çmenden dhe të likuidohen, burgoseshin, nuk kishin të drejtë të mendojnë lirshëm. Askush nuk kishte të drejtë të qanë, të këndojë, të mendoj, se për të gjithë ata mendonte nana parti, dhe “baba i kombit” Enver Hoxha, biri kriminel i popullit të vetë. Politika shqiptare po shihte se për çdo ditë po thellohej drejtë krizave të rënda, prandaj mardhënieve me Rusinë u prishën. Bashkëpunimi politikë i çmendur midis Rusisë dhe Shqipërisë, vazhdo deri në vitet e gjashtëdhieta të shekullit të kaluar, kur u krijuan përplasjet e hapta politike, midis Moskë dhe Shqipërisë. Shqipëria nga një mjerim në tjetër mjerim, u lidhën me sypordhët Kinën. Ashtu ndodhë vazhdiomisht,me të gjithë ata që e hupin drejtimin.
Pastaj politika e PKSH, vjellte vrerë përmes RTVSH, në Kongrese se socializmin shqiptar e ka penguar social imperializmin Amerikan edhe ai social revizionizmin Rus. Enver Hoxha në përjashtim të vetëvehtes, të gjithë I shpalli armiq të popullit, shtetit të marksizëm-leninizmit. Ideologji dogmatike shumë e gabuar për shqiptarët.
Tani nuk na mbetet gjë tjetër që të themi dhe të mendojmë ndryshe, armiku më i madh i popullit shqiptar ka qenë diktatura komuniste. E lumtur ka qenë ajo ditë kur shqiptarët u çliruan prej fares komuniste.
Prandaj PKSH plot 40 vjetë e sundoi shumë keqë popullatën e vetë, duke vrarë, dhunnuar qytetarë e sajë, të pafajshëm vetëm, pse nuk e donin komunizmin. Shteti Jugosllav vazhdimishtë kultivoi dhunë, krijonte pasiguri e cila përfundonte me burgosje, vrasje, shpërngulje,të shqiptarëve në Jugosllavi, etj. Aleatët Jugosllav, për gjendjen e krijuar në Shqipëri, nuk ishin të kënaqur, ata donin gjendja të eskaloi edhe më keqë, prandaj filluan fërkimet politike prej 1946, në mes Shqipërisë dhe Jugosllavisë Titiste. Tito pasi e tradhëtoi atë që kishte premtuar, përmes Dragan Mugoshës, Milladin Popoviqit se deri atje ku i thuhen shqip bukës bukë dhe ujit ujë, do të krijohet Shqipëri. Ai kishte qellime shovene ende më të poshtra duke menduar që Shqipëria të bëhej Republika e shtatë e Jugosllavisë, ose të formojnë Konfedaeratë Ballkanike. Kjo politikë do të ishte ende më e mjerueshme për popullatën shqiptare, zhdukja e përhershme prej faqes së dheut. Stalini dhe gjithë ata që përkrahën atë politikë të tij e sidomos serbët ende shohin ëndrra me sy çelë.
Për këtë gjendje të rënduar politike u banë pishman Republika e Sllovenisë, Kroacisë, por nuk kishin nga ja mbajnë, vallja duheshte kërcyer deri në fund, qoft edhe me pasoja. Deshpërimi i Sllovenisë, Kroacisë, u pa në vitin 1990 kur u bë shthurja e plotë e Jugosllavisë Titiste. Kroato-sllovenët haptas e kundërshtuan politikën serbe e cila është e pangopshme në dëm të popujve të tjerë. Nuk ka popull në bot më i ndyrë se populli serb, serbët azgjë nuk kanë të vërtetë, krijojnë gënjeshtra pastaj krijojnë mite dhe kulte të paqena për popullin e vetë. Gjithë ato gënjeshtra i pregadisin si popull i privilegjuar në mbështetje dhe përkrahje të popullit dhe politikës Ruse.
Serbia dhe Rusia donin që Shqipëria të bëhej satelit rusofil, sikur shqiptarët dhe sllavët janë vëllezër të një gjaku, poashtu të një politike bollshevike. Vetëm ashtu do të arrihej dëshira e tyre për eliminimin e Shqipërisë prej hartës gjeografike, duke e eleminuar së ekzistuari si shtet dhe si komb. Kjo dëshirë e tyre vazhdon edhe sot përmes shqiptarëve kopila rusofil ë Shqipëri, Kosovë edhe në Maqedoni.
Enver Hoxha e kuptoi hegjemonizmin Jugosllav më 1945/46 por frigohej prej mustaqeve dhe politikës së Stalinit, kthes prapa nuk kishte. Për këtë arsy dhe shumë arsye të tjera, sistemi komunist ishte më i egër në Shqipëri. Popullata shqiptare andej këndej kufirit vazhdimisht kërkonte premtimin, për bashkim e tokave shqiptare në një Shqipëri me shtrirje natyrale kombëtare. Politika e Enver Hoxhës ata ishpallte tradhëtar, armiq të popullit dhe shtetit. Kurse këndej kufirit vazhdimishtë burgjet mbusheshin me djem shqiptar prej kohës së Haki Moranës, Adem Demaçit derië ditët e sotme. Shqiptar ndërmenduni se historia për bashkim kombëtar po na mallkon. Kuptohet se shqiptarët u zhgënjyen përmes LK. Komunizmi për shqiptarët ishte ideologji e huaj, ajo ideologji solli rrobëri klasike, përmes komunizmit klasik.
Shqipëria Komuniste edhe pse nuk kishte të drejtë, pa fije turpi madhëronte Marksizëm Leninizmin, populli shqiptar i shkretë u lebetis fare, prej asajë ideologjie. Ishkreti popull nuk dinte ma kujt ti besojë, Krishtit apo Muhamedit.
Këndej kufirit, shqiptarët në Kosovë, në Ilirid dhe vise të tjera të banuara me shqiptar, për çdo vit organizoheshin në protesta për çlirim kombëtar. Kështu ndodhi më 1968, 1981, deri në luftën e armatosur 1998/99 dhe 2001.
Gjendja politike dhe ekonomike e shqiptarëve vazhdimisht rëndohej, prej vet shqiptarëve, se nuk kishin besim ë vetëvehte. Por lufta e UÇK së, Adem Jashari dhe bijt tjerë I dhan bindje botës dhe shqiptarëve se duhet të bashkohemi kombtarishtë. Prandaj zgjidhjen tone politike të përhershme duhet kërkuar në vetëvehte dhe në aleatët tanë SHBA, Anglia, Gjermania. Vetëm ashtu do të kemi politikë stabile dhe garantim për Bashkim Kombëtar.
