Letër e shkruar nga një gjyshe e mbyllur në një shtëpi për të moshuarit pa dashur ajo!

“Kjo letër tregon bilancin e jetës sime, jam 82 vjeçe, kam 4 fëmijë, 11 nipër e mbesa, 2 stërnipër dhe një dhomë 12 metra katrorë.
Nuk kam më shtëpi dhe as gjërat e mia të dashura, por kam dikë që më rregullon dhomën, më përgatit ushqim, më rregullon shtratin, më kontrollon presionin e gjakut dhe më peshon.
Nuk kam më të qeshurën e nipërve të mi, nuk mund t’i shoh më të rriten, të përqafohen e të zihen; disa prej tyre vijnë të më vizitojnë çdo 15 ditë; të tjerët çdo tre ose katër muaj; të tjerët, kurrë.
Unë nuk bëj më kroketa apo vezë, madje as role me mish të grirë. Unë kam ende disa hobi që dua t’i bëj dhe Sudoku që më argëton pak.
Nuk e di edhe sa do të jetoj, por duhet të mësohem me këtë vetmi; Unë bëj terapi profesionale dhe i ndihmoj ata që janë më keq se unë sa të mundem, edhe nëse nuk dua të lidhem shumë: ata zhduken krejt papritur. Ata thonë se jeta është e gjatë. Pse?
Kur jam vetëm shikoj fotot e familjes sime dhe disa kujtime që kam sjellë nga shtëpia. Por kjo është e gjitha. Shpresoj që brezat e ardhshëm ta kuptojnë se familja është ndërtuar për të pasur një të nesërme (me fëmijë) dhe t’ua shpërblejnë prindërve kohën që u dhanë për t’i rritur.”
Tëvë