Aris Saiti
Ramazan – një muaj i agjërimit dhe gëzimit
-Ne duhet të bëjmë më të mirën për ta mirëpritur Ramazanin në maksimumin e aftësisë sonë ,për të pasur agjërim dhe ibadete të tjera si dëshmitarë në favorin tonë. Ne nuk jemi të sigurt se e ardhmja do të na japë mundësinë të mirëpresim gëzimet e Ramazanit, sepse vdekja mund të vijë papritmas. Dhe koha e Ramazanit është aq e bekuar sa Profeti a.s. kanthënë “Sikur ta dinit se çfarë të mira fshihen në Ramazan, do të dëshironit që ajo të zgjasë një vit të tërë”.
Qëllimi i agjërimit në Ramazan është respektimi i urdhrit të Allahut në mënyrë që të agjëroni, d.m.th. të përmbaheni nga ngrënia, pirja, pirja e duhanit dhe kënaqësitë e tjera,gjithashtu për të merituar kënaqësinë e Tij.
-Kush nuk agjëron, kurrë nuk do të dijë se çfarë është durimi, vullneti dhe suksesi i vërtetë.
Vetëm me agjërim mund të ndiejmë se njerëzit e varfër, të cilët janë të detyruar të agjërojnë edhe ditën ashtu edhe natën për shkak të mungesës së ushqimit. Vetëm zemra e agjëruesit mund të ndiejë dhembshuri të vërtetë,dhe pastaj, në fund të Ramazanit, hapeni kuletën dhe ndani, përsëri vetëm për hir të Allahut.
Mund të themi me siguri se nëse të gjithë njerëzit agjërojnë, nuk do të kishte uri në tokë. Agjëruesit do të dinin se çfarë do të thotë uria dhe etja, një stomak bosh, por një zemër e plotë dhe e pastërt.
Islami përshkruan forma të ndryshme ceremoniale. Forma të ndryshme kanë për qëllim shërimin e dobësive të ndryshme shpirtërore. Këto dobësi shpirtërore ndodhin veçanërisht kur jetojmë në shëndet dhe kontabilitet të plotë. Gjatë periudhës mekase, muslimanët nuk kishin mundësi të ndienin kënaqësi shpirtërore, sepse jetonin një jetë tjetër.Kur u transferuan në Medine, kur standardi i tyre i jetesës u përmirësua në mënyrë të konsiderueshme, zemrat filluan të shëroheshin nga një sërë sëmundjesh shpirtërore. Atëherë është përshkruar agjërimi – si shërim.
Duhet ditur se mençuria e madhe qëndron në faktin se agjërimi përcaktohet vetëm për një “numër të caktuar ditësh” në një vit. Nëse agjëronim gjatë gjithë vitit, rezultatet nuk do të ishin aq të mira, madje mund të dobësohemi. Kjo është e ngjashme me shumicën e ilaçeve që ne marrim për një kohë të gjatë. Sapo një organizëm bëhet imun ndaj një ilaçi të veçantë, ai nuk ndihmon më. Bazuar në argumente të forta,Profeti a.s. nuk i lejoi as’habët e tij të agjërojnë gjatë gjithë vitit.
Të gjithë anëtarët e Umetit Mysliman duhet të agjërojnë në të njëjtën kohë. Kështu që, çdo agjërim, kur e di se të gjithë vëllezërit dhe motrat e tij në botë agjërojnë, i mundësohet ta kryejnë më lehtë këtë detyrë. Kjo ndjenjë e përkatësisë ndaj Umetit dhe një ndjenjë e bashkësisë ndaj përkushtimit tonë shpirtëror, shton ëmbëlsi dhe shije shtesë.
-Duhet theksuar një tjetër veçori e rëndësishme e Ramazanit. Ramazani është muaji i nëntë i kalendarit hënor musliman, i cili llogaritet nga hëna dhe jo nga dielli. Kjo, në të njëjtën kohë, na lejon jo vetëm të agjërojmë në verë ose dimër, por gjatë gjithë vitit.
Agjërimi – forma më e përshtatshme e afrimit me Zotin
Është shumë e vështirë të besosh në All-llahun ashtu si Ai dëshiron (Ma Kaderullahe Hakka Kadrih).
Është edhe më e vështirë për ritualet të shprehin mirënjohjen e vërtetë në mënyrën që i përshtatet Atij. Kjo është arsyeja pse agjërimi është mënyra më e përshtatshme për t’iu afruar Allahut Nuk është rastësi që Muhamedi a.s. pikërisht në Ramazan mori shpalljen e Parë. Musai a.s. Ai agjëroi 40 ditë dhe netë në Sinai para se të merrte Tevratin. -Kjo është arsyeja pse Allahu gjatë agjërimit e hap derën e mëshirës së Tij (rahmet), faljes (magfiret) dhe çlirimit nga zjarri djallëzor (‘itqun minen nar).
Sigurisht, agjëruesit e sinqertë nuk do të agjërojnë vetëm me stomakun e tyre. Atëherë agjërimi do të shëndrrohej në uri të thjeshtë dhe etje. Ata do të agjërojnë gjithashtu me gjuhët e tyre (nuk do të gënjejnë), me sytë e tyre (nuk do të shikojnë haram), me veshët e tyre (nuk do të dëgjojnë haram), me duart e tyre (nuk do të pranojnë për haram), dhe madje edhe me mendimet e tyre, d.m.th. me tërë qenien e vetë.
Profeti a.s. na paralajmëron: “Kush nuk i lë fjalët dhe veprat e shëmtuara,Allahut nuk i duhet uria dhe etja e tij”. (Buhariu)
Një jetë e kaluar pa qëllim, d.m.th. një jetë që nuk përputhet me pritjet e Krijuesit do të duket si një e jetuar boshe.
-Ramazani si frymëzim
Një nga mendjet më të mëdha dhe më me ndikim të ditës së sotme, Seyyed Hossein Nasr tha në një nga esetë e tij:
“Pa një element të vetë-inkriminimit dhe asketizmit, pa asnjë fe, kultura nuk është e mundur.”
-Të agjërosh do të thotë të zgjedhësh anën e Zotit dhe të tregosh ndjenjën tënde ndaj islamit,në emër të një lindjeje të re shpirtërore, një ngjitje të fuqishme shpirtërore tek Shumë i Larti.
-Hazret Lukman kështu e këshilloi djalin e tij: “Kur barku juaj është i plotë, inteligjenca juaj fle dhe harron mençurinë, dhe gjymtyrët tuaja bëhen dembel për ibadet”.
Hazreti Aisha, nëna e nëna e besimtarëve, na ka këshilluar: “Përpiquni të hapni derën e botës shpirtërore.Ata e pyetën, si? “Përmes urisë dhe etjes”.
Allahu na e pranoftë agjërimin!
