Nga: Poeti Strugan
Kjo është struga jonë
Nuk është do si do
Siç e mendonë bota
Apo, siç e do zakoni,
Aty ka më shumë një rregull
Si për ujkun që do mjegull…
Si xhandarët më një vakët
Çallëmin kur e shisnin
Rimorkiatorin me timon
Rrotull sokakëve e shëtisin
Kërkojnë gjak të thithin…
Nuk jan qentë endacakë
Në prizmën e syrit,
Në mëndjen e kokës
Denari ju hedh valle
Se të marrin shpirtin,
S´të pjerdhin në halle…
Qyteti ”moderrn”-
I vogël, i bukur si ari
Që djeg por si zjarri.
Struga zbrazet për çdo ditë
Po të zuri barku,
S´gjen ale për t´u dhitë…
E mbushur me ujqër mali
Të fortë me pushtet
Të azdisur por si kali
Për komb e për fe,
Kan vetëm denarin
Po të bëjnë yqëm,
Të vën dhe litarin…
Shqiptarët ëndërronin
Një jetë në liri
Ku makinën të parkonin
Pa derdhur lotë në sy.
Po ja që vjen dënimi
Pa pritur, si rrufe
Sëpari nga joti
Pastaj edhe nga Zoti…
S´vlen më thënia e vjetër,
”joti të ha mishin dhe eshtrat të lë”
As edhe thënia, ”frika i ruan vreshtat”
S´pyesin të pa ngopurit,
Të hanë mishin me gjithë eshtrat…
Nuk ka pa lekë asnjë parking
Ske ku të vësh bythën,
E tëra është tym
Ngritja e makinave është marketing,
Është biznes me levërdi,
E fituar me tender
Që i fusin frikën fukarasë së mjerë
Arratin të marrë një dit e më parë
O qyteti i bukur, të vjen për të qarë…
Po ku ka në botë një qytet si struga
Që nga frika për të parkuar,
Në fyt të ngec edhe buka.
Po e le makinën vetëm një minut
Se, ku i dihet rastit, zori ska udut
Të vjen rimorkiatori nga prapa ta fut…
Ka apo nuk ka parkingje pa lekë,
Vërrejtje s´të tërheqë
Të zbërthenë rrypin,
Të lë dhe pa brekë.
Ligj edhe zakon është rimorkiatori
Po s´i pate lekët,
S´të shpëtonë as doktori…
Nuk është një ëndërr,
Nuk është as shaka
Është strugë evropjane,
Jeshile, pa gazra, pa makina
Parkingjet le të mbesin në fshatra
Rregullin e vë rimorkiatori
Kleopatra, diktatori…
Poeti Strugan
2022/Fror
